Είστε εδώ: Εφοπλιστής | Κύριο Άρθρο

Κύριο Άρθρο

Μανώλης Πελοποννήσιος

Έφυγε ο Αρχηγός. Ένας Αρχηγός που άφησε το δικό του έντονο, ξεχωριστό στίγμα στο Λιμενικό Σώμα, το οποίο υπηρέτησε για 31 χρόνια, και ευρύτερα στην ελληνική ναυτιλία. Ένας βίος μεστός, με σταθερά ανοδική πορεία, μια θητεία με δόξες και τιμές (σελ. 126). Κι όμως, τίποτα δεν προμήνυε αυτή την επίπονη μεν, αλλά ευτυχή εξέλιξη. Γεννημένος το 1940 σ’ ένα φτωχό νησί, την Κίμωλο, έμεινε ορφανός σε ηλικία 10 μηνών. O πατέρας του βρήκε το θάνατο στις 15 Ιανουαρίου 1941 στον Ατλαντικό Ωκεανό από πυρά υποβρυχίου του Άξονα, κατά τη βύθιση του επίτακτου φορτηγού ΝΕΜΕΑ, νηολογίου Ιθάκης 60, στο οποίο υπηρετούσε ως ναύτης. Έτσι, λοιπόν, ο Μανώλης Πελοποννήσιος, μέσα σε μέρες πολέμου, ξεκίνησε τη ζωή του φτωχός και ορφανός, χωρίς κληρονομιά ονόματος ή περιουσίας. Όλα τα δεδομένα ήταν εναντίον του. Με προοπτική μηδέν, βρήκε διέξοδο στη θάλασσα. Κατάφερε να σπουδάσει και ήταν πάντα πρώτος. Αποφοίτησε από τη Ναυτική Ακαδημία Ασπροπύργου και σε ηλικία μόλις 24 ετών πρωτοκαπετάνεψε στο φορτηγό ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Στράφηκε στο Λιμενικό Σώμα και κατάφερε να γίνει Αρχηγός.

Ως πλοίαρχος Λ.Σ. και λιμενάρχης Πειραιά τιμήθηκε εντός και εκτός συνόρων για την πρωτοφανή στα διεθνή ναυτικά χρονικά διάσωση των εκατοντάδων επιβατών-μαθητών και των ναυτικών του κρουαζιερόπλοιου JUPITER, στις 21 Οκτωβρίου 1988. Πατριώτης. Παραιτήθηκε μετά την κρίση στα Ίμια, χωρίς όμως να συνδέσει την παραίτησή του μ’ αυτήν. Tήρησε τότε, όπως αργότερα το ξεκαθάρισε, «πατριωτική σιωπή». Ένας χαρισματικός άνθρωπος, που απέκτησε πάρα πολλούς φίλους, αλλά και εχθρούς. Δοξάστηκε και αμφισβητήθηκε, όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλη προσωπικότητα.
Ήταν Αρχηγός.
Καλό ταξίδι, Αρχηγέ.

ΒΑΣΩ ΑΡΜΟΓΕΝΗ